(Шибеник,
23. април 1820 – Котор, 18. април 1906)
*****************************************************************
“Има и данашњим даном много заслепљених људи који држе и верују
да најбољи начин за наћи мир јесте гледати како ћемо само жеље наше задовољити,
да нам се испуни оно што желимо, како ћемо задовољити наше славољубље и
наситити наше лакомство, како да имамо свега много и у изобиљу. Но налазе ли
они у томе баш мир и спокој? Варају се, одговара Свето Писмо: сокрушеније и
озлобленије на путех их, и пути мирнаго не познаша. Наишли су, вели, на пут
туге и несреће, јер тако лудо мислећи, нису познали пут истине и мира. И место
да нађу себи покој и задовољство, што су мислили наћи кад добију богатство,
славу и чести, нашли су у њима немир, бригу, тугу и невољу. Онај само, који у
Бога највеће уфање (надање) своје поставља, који се покорава светој вољи
његовој, тај једино може се рећи да је право спокојан, миран и блажен. У каквим
се год околностима живота налазио свуда ће срећан бити.”
(Бококоторски епископ Герасим Петрановић у
беседи о миру, друга половина 19. века)
*****************************************************************
Нема коментара:
Постави коментар